توماس مور در کتاب آرمان شهر تصویری خارق‌العاده از جزیره‌ای دور ترسیم می‌کند که در آن جامعۀ کامل، مردم در آرامش و هماهنگی زندگی می‌کنند. جایی که نامش به معنای "هیچ کجا" است. اثر به شدت تاثیرگذار مور، در نهایت حمله‌ای به نقاط ضعف بشریت و زمانه‌ی فاسد و خطرناک خود است.
در بخشی از آرمان شهر می‌خوانیم:
بسیاری از اشراف زادگان هستند که مثل زنبورهای نر از زحمت دیگران سود می‌جویند. اینها خون رعایای خویش را با بالا بردن میزان اجاره بها می‌مکند. چون تنها کاری که در آن اقتصادی عمل می‌کنند و در آن خست می‌ورزند همین است. در امور دیگر چنان ولخرجی می‌کنند که خود را به تباهی می‌کشند. این بزرگ زادگان و اشراف همیشه تعدادی از افراد بیکار و ولگرد را در اطراف خود جمع می‌کنند که هرگز راه و رسم گذران زندگی خویش را نیاموخته‌اند و وقتی اربابانشان از دنیا بروند یا خودشان بیمار شوند فورأ اخراج می‌شوند.
