این رمان نمونه‌ای عالی از سبک سیمنون است که در آن، تمرکز اصلی نه بر اینکه چه کسی مرتکب جنایت شده (اگر جرمی رخ دهد)، بلکه بر چرا و چگونه انسان‌های معمولی تحت فشار شرایط اجتماعی و روانی به مرز فروپاشی و جنایت می‌رسند. رمان یک مطالعه عمیق در مورد تنهایی، انزوا و تاثیر مخرب حسادت بر روان انسان است.