بودن فقط به مانند انسانی عادی سرگردان در مسیر کوره راه زندگی مرا به اسستنتاج این فلسفه ساده که موجب راهنمایی من شد رساند که اعتراف کنم من مفتخر به بودن به عنوان عضوی از جامعه انسانی هستم. تشخیص آنکه بی اعتنا به رنگ، طبقه، آیین و… سرنوشت انسان ها سرنوشت من بوده و اینکه ما فقط زمانی با هم به سمت جلو حرکت خواهیم کرد که زندگی کردن در کنار یکدیگر را بیاموزیم.