ما یک ملت هستیم، من ادعا نمى‌کنم که هیچ فرقى بین ما نیست، واقعیت این است کسانى که بر کشور ما حکومت مى‌کنند سراسر هند را با پاى پیاده و یا به وسیله‌ى ارابه‌هاى گاوکش طى مى‌کنند، زبان مملکت را یاد مى‌گیرند و به هیچ‌کس با دیده‌ى احترام نمى‌نگرند. نیاکان ما هنگامى که «سیتو باندا» را در جنوب و «جاگات» را در مشرق و «هاردوار» را در شمال بنا نهادند، قصدشان ساختن زیارتگاه نبود؟ اعتراف مى‌کنم که آنان عقل سلیم داشتند و مى‌دانستند که عبادت خدا را در خانه هم مى‌توان به جاى آورد. آنان به ما یاد دادند کسانى که قلبشان آکنده از مقاومت است، هندوستان را طبعا یک کشور مى‌بینند و به همین علت تأکید داشتند که در هند فقط باید یک ملت وجود داشته باشد.
