اگر لاطائلات روان‌شناسی را کناری بگذاریم و به راستین‌ترین طریق فهم انسان و جهان که همان هنر و ادبیات است رجوع کنیم، حتی اگر تمام زندگی‌مان را وقف خواندن و دیدن ادبیات و هنر کنیم، بازهم کم خوانده‌ایم و چیزهای بسیاری از حوزه‌ و توان فهم‌مان بیرون مانده‌است. برای همین است که در هنگام مواجهه با «دون ژوان» باید به جای تحلیل‌های آبکی روان‌شناسی زرد و غیر زرد، به رمان، شعر، نقاشی، تئاتر و سینما رجوع کنیم و آثار بزرگی که این شخصیت افسانه‌ای عجیب را روایت کرده‌اند دوره کنیم.