خانه ییلاقی روی نوک تپه ای قرار داشت. از مهتابی جلوی آن منظره باشکوه شهر فلورانس پیدا بود. در پشت آن یک باغ قدیمی واقع بود که گرچه انواع زیادی گل در آن نبود، ولی درختهایی زیبا، پرچین هایی منظم از شمشاد، راهروهایی از علف پوشیده و یک غار مصنوعی داشت که در آن از یک شاخ آب با صدایی صاف و آرام به صورت آبشار فرو میریخت. این خانه در قرن شانزدهم به وسیله یک نجیب زاده فلورانسی ساخته شده بود که اولادش در موقع بی پولی آن را به یک خانواده انگلیسی به نام لیوناردز فروخته بود و آنها هم خانه را برای مدتی به مری پنتن، اجاره داده بودند.