به راستی ما هنوز زندگی را دوست میداریم؟ این پرسش را بعضی ها – اگر یکسره بی معنی ندانند دستکم گمراه کننده میدانند. مگر همه زندگی را دوست ندارند؟ و مگر عشق به زندگی انگیزهی همه ی اعمال ما نیست؟ اگر زندگی را دوست نمی داشتیم و برای نگهداری و بهبود آن این همه تلاش نمی کردیم، می توانستیم زنده بمانیم؟ تفاهم میان آنان که چنین می اندیشند و من که چنین پرسشی را مطرح میکنم، با اندکی تلاش، شاید چندان دشوار نباشد. تفاهم با دیگران ممکن است دشوارتر باشد. منظورم این جا آنهائی هستند که به پرسش من با گونه ای خشم واکنش نشان می‌دهند.