نغمه های جاویدان یا صد بند تاگور-
دراين اشعار، زيبايي، عظمت و روح مبارزه جويي همه يك جا گرد آمده و نمايشگر عالي ترين عواطف بشري و تلاش مقدس انسان براي زيستن بود. آثار اوليه ي وي تقليدي از شعراي بزرگ هندي بود كه با مايه اي از فولكلور چاشني خورده بود، ليكن درسال ۱۸۷۸ منظومه هاي «ترانه هاي آفتاب» و «سرودهاي شبانه» كه حاوي ايده هاي انساني و بزرگي بودند انتشار يافت. انتشار آنها در سراسر هندوستان وي را به عنوان يك شاعر بزرگ معرفي كرد. او براي انديشه هاي خود قالبي از رمانتيسمي داشت كه از فرهنگ و دانش و سرودهاي جاويدان و با عظمت هند باستاني آكنده بود.